donderdag 22 september 2022

Dag 2 - Het kale rode mannetje...

Vandaag staat in het teken van het kale rode mannetje!

Net zoiets als de boeken van "waar is Wally" dus opgelet! Als je goed gekeken hebt is ie 25 x te zien.😍 

Na het goed uitgebreide ontbijt zijn we om 10.30 uur met het shuttlebusje naar 't centrum van Coimbra gereden. We hadden online tickets gekocht om de bibliotheek, gevangenis en de kapel van de universiteit te gaan bekijken voor 11.20 uur dus eerst nog gezellig even door de straatjes gewandeld. Zoals je ziet staat Nederland/ Amsterdam ook hier op de kaart !


Ook het oudste kerkje Igria de S. Tiago uit de late 12e eeuw bezocht en een kaarsje aangestoken.



Toen weer verder gelopen naar boven, richting de universiteit . Het is een hele klim naar boven maar het zijn leuke steegjes en winkeltjes om door heen te lopen en te bekijken.




We waren iets te vroeg bij de bibliotheek dus even in de schaduw uitgerust, want het was best warm.


De deuren gingen open en toen mochten we eindelijk in de rij mochten gaan staan langs het gebouw.


Onder in het gebouw, zag ik door een raampje een vrouwtje oude boeken restaureren of schoonmaken.


De Biblioteca Joanina wordt regelmatig beschouwd als een van de mooiste bibliotheken ter wereld.. Bij binnenkomst kwamen we eerst door de universiteitsgevangenis. Rare locatie...Zouden de studenten zo stout geweest zijn? Nee, het zit zo: Tot 1834 had de Universiteit van Coimbra lange tijd het voorrecht om zichzelf te besturen en had ze haar eigen wetgeving (Academisch Forum). net als andere prestigieuze Europese universiteiten hadden. Dit voorrecht beschermde de academische gemeenschap (professoren, personeel en studenten) tegen het leven met gewone criminelen. Deze gevangenis van middeleeuwse oorsprong, is de oudste die bewaard is gebleven in Portugal.  
De cellen waren enorm klein en akelig, dus ik denk dat je wel 2 x nadacht om iets uit vreten!



    

Daarna gingen we de trap op naar de tusssenverdieping van de bibliotheek. Hier mochten we niet doorheen lopen maar wel foto’s maken.
De eerste vermelding van de bibliotheek van de Universiteit van Coimbra dateert uit 1513. De bibliotheek was een aantal uur per dag open voor het publiek, maar vanwege het belang en waarde, en om te voorkomen dat ze uit de planken gehaald zouden worden, werden de boeken aan de planken vastgeketend of in kasten opgesloten. Deze tussenzaal diende twee doelen: het ondersteunde de bewakers die waakten over de academische gevangenis en fungeerde als depot voor de boeken die op de Noble Floor, op de 2e verdieping, werden gelezen. Voordat de bibliotheek werd opgenomen in de toeristische route van de universiteit, werd deze ruimte gebruikt voor het bewaren van oude boeken: schoonmaken, restaureren en catalogiseren. (Gezien dat vrouwtje van eerder, is dat werk nu dus blijkbaar naar de kelder verbannen haha)  

Als je goed kijkt, of de foto even vergroot zie je de kleine markeringen op de stenen van de boog. Elke steenhouwer had zijn eigen "handtekening", zodat hij zijn voltooide werk kon verantwoorden en daarvoor betaald kon worden. In deze zaal is ook een exemplaar van Index Librorum Prohibitorum te vinden. Dat is de lijst met boeken die verboden zijn door de katholieke kerk.
Een kleine opening in de deur diende als doorgang voor de katten die op muizen jaagden in de bibliotheek én op de benedenverdieping.  Ik vond het nu al indrukwekkend en dan moest het pronkstuk nog komen...







Toen gingen we nog een etage hoger, naar "The Noble Floor" en daar was men heel streng: géén foto's!! Maar ja...dat weerhoudt Bonnie en Clyde natuurlijk niet....haha!

De foto's zijn dus stiekem gemaakt en daarom niet geweldig maar geven een indruk. In het echt was het prachtig, werkelijk adembenemend, indrukwekkend mooi ! Je waande je zo in een film van Harry Pottter. 

De beroemde bibliotheek werd gebouwd van 1717-28 tijdens het bewind van Joao V. Het werd ontworpen door Gaspar Ferreira in barokstijl. Het heeft een grote centrale hal met een schipachtige structuur verdeeld in drie hoofdkamers. We konden jammer genoeg alleen stiekem snel in de 2e en 3e kamer een foto maken want daar was even geen bewaker. Elke kamer heeft een prachtig tromp-l'oeil-plafond. Dat is een techniek die ervoor zorgt dat een plat plafond er koepelvormig uitziet. Je ziet het plafond goed bij het rode mannetje. En zie je die leuke bibliotheektrapjes? 


De bibliotheek heeft een collectie van 200.000 oude boeken en een collectie manuscritos iluminados. (verlichte manuscripten) Dit zijn met de hand geschreven boeken met geschilderde decoratie die meestal edele metalen zoals goud of zilver bevat. De pagina's zijn gemaakt van dierenhuid, meestal kalf, schaap of geit. Verlichte manuscripten werden geproduceerd tussen 1100 en 1600, met kloosters als hun vroegste makers.

Naast problemen met vochtigheid en temperatuur, worden de boeken beïnvloed door een andere vijanden zoals motten en papirófagos. Dit zijn insectjes die op papier overleven. 
Gelukkig hebben ze daar een oplossing voor: vleermuizen!

De bibliotheek wordt bewoond door 2 kolonies kleine dwergvleermuizen. Ze hebben er ongeveer 300 jaar geleden hun intrek genomen toen de bibliotheek werd gebouwd en wonen achter de boekenkasten. Je zou het misschien niet verwachten, maar toch zijn ze zeer welkom.

De vleermuizen eten( elimineren) namelijk 's nachts de insecten die dan verschijnen. Een kleine vleermuis kan tot 500 insecten per nacht eten. Best effectief dus, is gebleken!
Maar wat je eet komt er ook weer uit, dus elke avond worden de ingelegde houten tafels bedekt om ze te beschermen tegen de vleermuizenpoep en elke ochtend wordt de bibliotheek weer opgeruimd. 

In de derde kamer hangt een groot portret van koning Joao V, oprichter van de bibliotheek.


Na de bibliotheek hebben we ook de kapel van de universiteit bezocht de Capela de São Miguel. Als je erin wilt moet je kloppen en dan wordt de deur heel stilletjes opengedaan. Er worden steeds maar een paar mensen tegelijk binnengelaten waardoor je de serene stilte behoudt.

Het orgel wat er hing was totaal anders dan de rechtopstaande orgelpijpen die wij kennen.


De pijpen van het orgel staken staken naar voren. Het deed me denken aan een doedelzak. 



 

Waar kijk ik zo devoot naar...?

Naar het Doksaal!
Dat is de houten wand die in een kerk of kapel het schip scheidt van het priesterkoor. 


Bij het weggaan heb ik nog even gevraagd of de deur helemaal in het slot dicht mocht want ik vind t altijd leuk om de oude sloten te fotograferen... 


Daarna hebben we nog rondgelopen in de universiteit.


Op het binnenplein staat een buste van Alexandre de sá Pinto, een Portugese ontdekkingsreiziger van zuidelijk Afrika en een koloniale beheerder.






Ja hoor, daar issie weer... Lekker opvallend tussen al dat geel! 📌


Vervolgens hebben een heerlijk frozen yoghurtijs met allerlei toppings op. Het was een leuk ventje van het ijsbusje. Hij was F1 fan en wilde heel graag een keer naar Zandvoort komen maar hij had één minpuntje: jammer genoeg was ie voor Hamilton en niet voor Max! 


Op naar de Jardim Botânico da Universidade de Coimbra. Het heeft een oppervlakte van 13 hectare, waarvan het grootste deel vroeger van Benedictijner monniken was.


Deze Botanische Tuin, ligt in het hart van de stad Coimbra, en werd in 1772 opgericht door de toenmalige minister-president Sebastião José de Carvalho e Melo (markies van Pombal). De tuin is aangelegd ter bestudering van geneeskrachtige kruiden door de Faculteit Medicijnen. 

Verrassend mooi, met enorme oude XL bomen, cactussen en een groot bamboebos. 
Het was heel fijn om door deze tuin te wandelen.
















Hierna zijn we terug gewandeld naar beneden, de binnenstad. Wat een plaatje hè!


Ze weten overigens héél goed gebruik te maken van alle charme van de stad. Zo was er bijvoorbeeld een hele leuke winkel in de stijl van de oude bibliotheek. Alleen waren het geen échte boeken in de wand maar heel veel blikjes Sardientjes, Witvis, inktvis ect. Heel grappig. Je kon er zelfs op de foto in het decor van de bieb, dat heb ik dan ook als echte toerist gedaan!


Voor Ans, onze dierenoppas hebben we een blikje Sardientjes meegenomen en nog wat andere souvenirtjes. Overigens zou zij déze winkel ook wel leuk vinden, wat ze verzamelt koeien. Maar helaas past die niet meer in de koffer..

Ook zie je heel veel bakkerijtjes met zoetigheden. Deze Supergrote Meringues liggen ons steeds aan te kijken...neem mij mee, neem mij mee! Maar tot nu toe zijn we sterk...


Op een terras hebben we een kan Sangria besteld en kregen daarbij een bakje nootjes, olijven en tremoços. Dit zijn lupineboontjes. Rauw zijn ze giftig maar gekookt en geweekt in zout water worden ze hier in Portugal gegeten als snackje bij de borrel. In de volksmond noemt men ze hier Marisco dos pobres ( zeevruchten voor armelui). Het is niet vies maar zo'n heel bakje vonden we toch wel wat melig. De rest ging wel allemaal op haha!



We zijn al een tijdje op pad vandaag, maar de dag is nog steeds niet om!  Omdat het een beetje begon te regenen, hophop! weer de trappen op naar boven geklauterd om het Machado de Castro National museum te bezoeken wat ook écht de moeite waard was.


Het museum is gehuisvest in het voormalige bisschoppelijk paleis. Dit paleis werd ca de middeleeuwen gebouwd op de plaats waar ooit het Romeinse forum van Aeminium (Coimbra) stond. 



Ook hing er dit 16 eeuwse vlaamse werk: een mooi olieverfschilderij De belastingontvangers


Daarnaast was er nog zoveel meer moois te zien, te veel om alle genaakte foto's  hier te plaatsen.
De collecties beeldhouwkunst is de meest uitgebreide van alle nationale musea van Portugal.






Op de onderste verdiepingen van het museum zijn de overblijfselen van dit verre verleden, de Cryptoporticus, te zien. In deze oude gewelven waren de plafonds begroeid met een soort vochtig mos met groene en paarse glinsteringen. 









Toen we uitgekeken waren en na mijn sanitaire stop, (Henk was blij dat ie ff kon zitten wachten haha) hebben we  nog een een biertje op het terras van het museum genuttigd.



Het was inmiddels 17.00 uur, toen zijn we terug naar beneden gelopen om, zoals gisteren beloofd, het Fado optreden te gaan meemaken in café Santa Cruz. Maar éérst gingen we nog even de kerk Mosteiro De Santa Cruz, naast het café bezichtigen en natuurlijk heb ik weer een kaarsje opsteken met hen die het hard nodig hebben in mijn gedachten..



Wat een timing! Nét iets voor aanvang,18.00 uur, zaten we in t café met een fles witte wijn en kaas/vlees plankje. Het leven is soms zo slecht nog niet! 


Het optreden was leuk om mee te maken. Ze zongen goed maar de straatmuzikant van gister vonden we beiden toch beter en vooral leuker. Maar goed, als je hier bent moet je de Fado gaan beluisteren!


Na het optreden en de wijn zijn we op ons gemak een eettentje op gaan zoeken. We hebben lekker Dorade gegeten en als toetje een kleine Merengue. 


We hebben ons tóch niet kunnen bedwingen en hebben voor de komende dagen onderweg in de auto zo'n lekkere reuze Merenque gekocht!

We waren om 22.30 uur moe en voldaan weer in het hotel. Maar liefst 12 uur op pad geweest vandaag!



Geen opmerkingen:

Een reactie posten